روزهای احسان

و تو در 5.5.1391 خیلی ناگهانی دنیا آمدی...احسان مادر   ...

سلام مامان جونم 8 ماه و خورده ای من رو توی وجودت پرورش دادی . 8 ماه و خورده ای گوشت و پوستم از گوشت و پوستت شکل گرفت. 8 ماه و خورده ای روحم به روحت گره خورد. خیلی دوستت دارم ...

نامه ای به فرشته ای پاک که خداوند در همین روزها به من هدیه میدهد: عزیزکم، نمی دانم میزبان خوبی در این 9 ماه بوده ام یا نه... اما تلاش خودم را کرده ام. یکی از همین روزها به دنیا میایی... دلم می خواهد برایت دعا کنم... این روزها هر کس که مرا می بیند برای تو دعا می کند. - ان شا الله یه کوچولوی تپل خوشگل میاد بغلت - ایشالا سالم و صالح باشه - مطمئنم که پسرت ، آرومه... پسرم، من نمی دانم که چه دعا و آرزویی بکنم. سالم بودنت در درجه اول آرزوی قلبی و تمنای من از خداست. چیزی که برای من مهمه، اینه که وقتی میای تا آخرش یادت نره چه سفید و پاک اومدی...از پیش کدوم مهربونی اومدی...بنده خوبی براش باشی. برای من مهم نیست که تپل باشی یا نه...